Ξύπνησα με τόσο πρησμένα δάχτυλα που δεν έβγαινε το δαχτυλίδι. Ότι τι? Θα κάτσει σφηνωμένο όλη μέρα? Οτι θα είμαι αναγκασμένη να κάνω τις δουλειές μου με ένα σφηνωμένο δαχτυλίδι στο πρησμένο μου δάχτυλο? Και από που κι ως που είναι πρησμένο το δάχτυλο? Φταίει μάλλον αυτή η αναθεματισμένη κάψουλα που είχε 5 διαφορετικές κολλήσεις μέχρι να γίνει και του λόγου της ένα στολίδι στο πρησμένο μου χέρι. Και απορώ τελικά. Γιατί να σημιουργηθεί κάτι για ένα δάχτυλο το οποίο δεν βλέπεται μετά την όλη προσπαθεια να δημιουργήσει. Γιατί δεν βλέπεται λέμε. Και μυρίζει και καμμένο. Μου πήρα και μέτρα μη χέσω. Αλλά έτσι είναι βλέπεις.
Να δεις που δεν θα βγει το δαχτυλίδι. Τι σάλιο, τι σαπούνι, δε βγαίνει. Εκεί θα κάτσει να μπλέκεται στα μαλλιά όταν θα τα λούσω. Να γεμίζει μαρουλάκι όταν θα κόβω τη σαλάτα. Να κουδουνίζει όταν βρίσκει στις πόρτες. Να με βοηθάει να κατεβάσω το βρακί. Να μετρήσει τις αποδείξεις για την εφορία με το τσιγάρο δίπλα-δίπλα (το λογιστρια πολυ με γυροφέρνει τελικά..). Πφφφ, σίγουρα του ταιριάζει το στριφτό με γλυκόριζα. Μιλάμε για τέτοια χάλια.
Δοκίμασα το φόρεμα του γάμου, μια βδομάδα έμεινε. Πρέπει να ετοιμαστώ. ΠΟΥ ΠΑΣ ΜΩΡΗ Μ'ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΗΣΜΕΝΟ ΔΑΧΤΥΛΟ? Με το σφηνωμένο δαχτυλίδι?? Να εχω βάλει και τα χαϊ χιλς και να κυκλοφορώ σαν τη μεθυσμένη γεροντοκόρη θεία που πάντα ξεμένει στους γάμους και επειδή δεν την χορεύει κανείς σε τραβάει να την κάνεις μια στροφή. Μαλλί πιασμένο πάνω, γυαλί και lets get it on στο γιου τιουμπ για να μπω στο μουντ. Όλα τα χα η ρουφιάνα, το σφηνωμένο δαχτυλίδι στο πρησμένο δάχτυλο μου έλειπε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου