Τρίτη

bubbles

Είναι μαγεία, υπερφυσικό και ανεξήγητο. Μία έτσι και μία αλλιώς. Κρυώνεις στη ζέστη, ζεσταίνεσαι στο κρύο. Βρέχεσαι στον ήλιο, στεγνώνεις κάτω απ'τη βροχή. Και είναι αυτό το κλικ, αυτό που σ'αλλάζει και όλα πια εξηγούνται. Και τελικά ούτε μαγεία, ούτε υπερφυσικό, ουτε ανεξήγητο. Απλά η επιρροή, οι γύρω, η γλώσσα, το ποτό όλα όσα είναι διαφορετικά και σε οδηγούν σε λάθος έξοδο. Και είναι που ψάχνεις, ψάχνεις αλλά αυτό που ψάνεις δεν θα το βρεις γιατί δεν είναι εκεί. Θα πρέπει να μπείς πάλι στον λαβύρινθο για να βγεις. Να βγεις και να ξαναμπείς. Μέχρι το σωστό. Θα πρέπει να χτυπήσεις όλες τις πόρτες, να σε βρίσουν που ενόχλησες, να πετάξουν νερό ψηλά, απ'τα παράθυρα. Μέχρι να ανοίξει η σωστή. Και ξέρεις ότι ο λαβύρινθος δεν θα ήταν εκεί εάν.. Εάν.. Εάν δεν... Και όλα θα ήταν πιο εύκολα. Αλλά έτυχε ο δύσκολος δρόμος. Πολυπερπατημένος, από άλλους αλλά και από σένα. Δύσκολος παρά τις επαναλήψεις, διαφορετικός κάθε φορά. 

Σαν τη θάλασσα.. που νομίζεις ότι την ξέρεις, αλλά κάθε φορά είναι άλλη.




This underwater footage was salvaged from the teeth of a great big white in August 2011, off the coast of Greece. The girls in the film are still missing.

Κυριακή

dream a little dream of me

Μία μηχανή, την βάζεις μπροστά. Ανάβει, συμπίεση-αποσυμπίεση. Ώθηση, γκάζι, ταχύτητα. Όλα έχουν ανεβάσει θερμοκρασία, τα χέρια έχουν ιδρώσει, τα πόδια τρεμοπαίζουν. Ευθεία, ευθεία, βαρετή ευθεία. Θες τις στροφές, να αλλάξει το τοπίο. Και ξαφνικά ένας τοιχος, κόκκινα τούβλα. Ψηλά ένα παράθυρο, λες ότι χωράς. Χωράς να περάσεις ανέπαφος, αρτιμελής. Θα το δοκιμάσεις. Πατάς γκάζι, ανεβαίνουν οι στροφές, η μηχανή μουγκρίζει, θέλει κι άλλο. Κλεισμένη όμως στο σκοτάδι, δεν βλέπει τον τοίχο, δεν την νοιάζει.. Κι άλλο γκάζι, κι άλλη ταχύτητα.. Το παράθυρο μεγαλώνει όσο πλησιάζεις, χαρά, αγωνία, ελπίδα. Τα κόκκινα τούβλα μεγαλώνουν κι αυτά, γεμίζουν κισσούς, κρύβεται το παράθυρο, χάνεται. Και όλα πια είναι ιστορία. Κι εσύ. Μία ακόμα ιστορία.






Όταν τα όνειρα σε ξυπνούν με υγρά μάτια λίγο πριν το τέλος.