Δηλαδή πρέπει να ιδρώσεις για να τα πεις ωραία; Να βρεις έναν άνθρωπο να επικοινωνείς, να μη χρειάζεται να σκέφτεσαι πολύ, να είσαι ο εαυτός σου, να σέβεσαι και να εκτιμάς; Οσο σκέφτομαι, πόσο δύσκολα χτίζεις σχέσεις σήμερα... οικογενειακές, φιλικές, ερωτικές, μίσους, πάθους! Πόσα τα φίλτρα, πόσες πληροφορίες γίνονται τα κριτήρια.. Και τελικά μένουμε μόνοι μας και απολαμβάνουμε τη μιζέρια μας.. Τόσες ανασφάλειες, κενά που πρέπει να γεμίσουν, ζημιά στην ψυχή και στο κορμί.. Το λες λίγο αλλά δεν είναι.. Είσαι κοινωνικό ον, δεν μπορείς μόνος σου. Εκ των πραγμάτων. Ακόμα και με τα κακάκια σου είχες σχέση όταν ήσουν μωράκι, απλά δεν το έκανες συνειδητά. Και ξέρεις και κάτι; Τελικά αγαπάς και τον εαυτό σου επιφανειακά, όπως θες οι άλλοι να τον αγαπούν. Ούτε σε σένα τον ίδιο δεν δίνεις την ελευθερία που σου χρειάζεται. Σε πνίγεις στις σκέψεις, στα πρέπει στα φαίνεσθαι. Ε, καλά να πάθεις. Μόνος σου θα μείνεις και σε παρακαλώ, μη γκρινιάξεις ούτε λεπτό. Αυτή είναι η επιλογή σου επι της ουσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου